خدا ... دلم گرفته ....

یه وقتایی میشه که آدم کلا رو موود نیست ...

اون موقع است که نه باروون های خوشگل نه هوای خوب نه قدم زدن و خیس شدن

هیچ کدوم هیچ کدوم حالشو جا نمیاره

 
حتا حس ِ گلزارم نداره ...
هیچ حسی نداره هیچ حسی ...
فقط نا ، راحته شایدم واقعا ناراحت ...
نمیفهمه هم چشه فقط رو موود نیست ..
تو دلش خیلی چیزا تلمبار شده که نمی تونه درکشون کنه ؛ خودشو نگه داشته تا لبریز نشه ... اما 
داره خفه میشه ...

خدا

مگه خودت نگفتی 

و ما خلقنا الجن و الانس الا لیعبدون ...
جز برای بندگی 
بندگی ینی اینکه 
بگی بخواب بگم چشم بخوابم 
بگی بخور بگم چشم بخورم 
بگی الان داره اذان میگه نماز بخون بگم چشم برم بخونم 
بگی همیشه به پدر و مادرت احترام بذار بگم چشم بذارم 
بگی مواظب خودت باش آخه من دوسِت دارم بگم چشم عزیزم مواظبم
بگی الان باید تحمل کنی یه کم شاید دردت بیاد بگم چشم تحمل کنم
بگی الان باید به همنوعت کمک کنی بگم چشم برم کمک 
بگی الان تو این لحظه باید منو صدا کنی بگم چشم صدات کنم 
بگی الان برو خوش بگذرون به یاد منم باش برم خوش بگذرونم با حضور تو 
بگی تو هر لحظه گوش کن ببین من چی میگم همون کارو بکن ؛ هر لحظتو خوب بساز ، خوب انتخاب کن 
همه جا سمته من باش نه سمته شیطون ... به توجیه هاش گوش نده بگم چشم 
بگی بازم میگما حواست باشه ها هر لحظه داری امتحان پس میدی ها شاید هر دهم ثانیه حتی
آخه کل عرض کربلا و کل یوم عاشوارا س ها ... میگم مواظبم باش خیلی سخته ... 
میگی من همیشه مواظبتم آخه من از همه به تو دلسوز ترم 

همشو میدونم که باید هر چی تو میخوای بشه و هر چی هم میگی بگم چشم ...

حتا بگی الان شرایطت رو سخت کردم همه کارهامم حکمت دارن برو راضی باش برم راضی باشم شکایتم نکنم ...

اما

 

گاهی خیلی جدی میگرم این بازیه دنیات رو ...

گاهی احساس میکنم کسی هستم و اظهار نظر میکنم تو خواستت 
یا شایدم یه جورایی شکایت ِ یواشکی به خودت .. 
گاهی اوقات کارم به جایی میرسه که ناراحتم میشم که چرا اینجوری نشد چرا اونجوری شد ..
بعد میام میبینم عجب من کجام ؟؟!!
واقعا "‌من "‌کجا سیر میکنم ؟
خودمو تو چه جایگاهی میبینم که به خودم اجازه میدم حرف بزنم ؟
چرا همیشه یادم میره که هیچی نیستم در مقابلت ؟
چرا همیشه گم میکنم هدف رو اصل رو ...؟
چرا یادم میره باید فقط و فقط تو همه چی اون چیزی که تو میخوای رو در نظر بگیرم نه خودمو و خواستمو ؟
خدا ... دلم گرفته