ایام امتحانات ...

 

یا زهرا ...

ایام ، ایام شماست...

لطفی کنید و به ما فهم و درک فاطمی عنایت کنید...

و کمک کنید تا توشه ی خوبی برای امتحانات سخت داشته باشیم ...

 

دوست دارم بنویسم ...

از شنیده هایم...

اما نه ، گوشم حافظه اش خوب نیست ...

امتحان های بدون تاریخ پشت هم می آمدند و من ، دلگیر از این همه امتحان سخت ... که من که شایسته ی این

 همه امتحان نیستم چرا؟

چرا باید همه اینها برای من باشد ...

الان حرف حساب شنیدم... دوستم از استادشون میگفت...

تویی که حرف از امتحان میزنی ... اگه خدا دوستت داشته باشه بارها و بارها اون امتحانو تکرار میکنه ...

هر بار با امید اینکه ایندفعه قبول بشی...

و من هر بار و هر بار نا شکر تر از قبل، پیش خدا شکایت میکردم که چرا من ؟

و هر بارهم نمره قبولی نمیگرفتم...

اما الان میخوام یه جور دیگه ببینم ... باید همه تلاشمو برای اون امتحانات بکنم... اون امتحانات که از روی

مهربونیشه...

میگفت:

تو لحظه های تنهایی باید برای لحظه های امتحان درس خوند ... تلاش کرد ... کار کرد...

---

راضی شدم به نرفتن...

سخت بود ... اما دیگه هر راهی که میشد ، امتحان کردم...

اصلا شاید باید بمونم و غصه بخورم... که یکی پیام بده که در هور بیادتیم ... یکی دیگه پیام بده در فکه ایم و

جایت خالیست... و از همه سخت تر ، بهترین دوستم حلالیت کربلا از من بگیرد ...

سپردم به خودتون... اگر دعوت باشم حتما میام ... خودتون بخواهید جورش میکنید...

میدونم دیگه نباید امید داشته باشم ولی ...

 قلبم در شلمچه و روحم در دوکوهه و حسینیه حاج همته...

نگاهم در فکه جا مانده ... فقط جسمم اینجاست که ای کاش نبود ...

از همین جا دارم باهاتون زندگی میکنم...

لا اقل دعوت کنید قبل سال تحویل بیام گلزار ... 

حسین ارباب ... منو دریـــــــــــــــــــاب...