توصیه حاج محمد اسماعیل دولابی در خصوص زندگی مومنانه

 

۱/ هر وقت غصه دار شدید، برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها

و مرده ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصه‌دار که می‌شوید، گویا

 بدنتان چین می‌خورد و استغفار که می‌کنید، این چین ها باز می شود.

۲/ تا می گویم شما آدم خوبی هستید، شما می گویید خوبی از خودتان است و خودتان

خوبید. خدا هم همین طور است. تا به خدا می گویید خدایا تو غفّاری، تو ستّاری،

تو رحمانی و…خدا می فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحما نی

 و… . کار محبت همین است.

۳/ با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می شود. بعد عادت به عبادت منجر

 می شود. عبادت هم معرفت ایجاد می کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می آید

و نهایتا به ولایت منجر می شود.

۴/ لبت را کنترل کن. ولو به تو سخت می گذرد، گله و شکوه نکن و از خدا خوبی بگو.

حتّی به دروغ از خدا تعریف کن و این کار را ادامه بده تا کم کم بر تو معلوم شود که به

 راستی خدا خوب خدایی است و آن وقت هم که به خیال خودت به دروغ از خدا

تعریف می کردی، فی الواقع راست می گفتی و خدا خوب خدایی بود.

۵/ "دل های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علــی علیه السّلام

 متّصل شد، به دریا وصل شده است...شخصِ تنها ، آب قلیل است و در تماس با نجاست

 نجس می شود ، ولی آب کُر نه تنها نجس نمی شود ، بلکه متنجس را هم پاک می کند."

۶/ هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در "الا"، تشدید را محکم ادا کن، تا اگر

 چیزی باقی مانده، از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه "الله"را بگو همه ی

 دلت را تصرف کند.

۷/ هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو

 با او خلوت کن و بگوبا من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در

 واقع گرفته ی یار است.

...................................................................................................................

خدا... خیلی دوست دارم ٬ تو شرایط بدی بودم که به این مطلب رسیدم ...

چقدر مهربونی....