یکی از گرفتاری های ما در زندگی این است که می خواهیم سلیقه ی خودمان را در زندگی حاکم کنیم و به زور، کاری را انجام بدهیم. ولی گاهی اوقات خدا کاری را نمی خواهد.
اگر ما بندگی کنیم، خدا خودش می داند چطور خدایی کند. مشکل ما این است که بندگی خودمان را فراموش می کنیم و می خواهیم خدا به حرف ما گوش بدهد.یعنی برای خدا برنامه ریزی می کنیم. با اینکه می دانیم عقل ما ناقص است و بارها پشیمان شده ایم. روایت داریم :انسان عاقل بنده ی خداست. خیلی از غصه ها و ناراحتی ها برای این است که ما یک بایدی داشته ایم و بعد مأیوس شده ایم.
ما باید بر اساس محور قرآن تسلیم خدا باشیم... گاهی ما چهل مرتبه کاری را می کنیم که خدا در اختیار ما باشد و حرف ما را گوش بدهد، ای کاش ما کاری بکنیم که ما در اختیار خدا باشیم. البته برنامه ریزی،تدبیر، تلاش و امید لازم است.
خدا می تواند با دست خالی به شما آرامش بدهد. یا اینکه با تمام وسایل و آسایشی که دارید، به شما آرامش ندهد.
اینکه ما نگاه مان را از خدا برداشته ایم و به خودمان تکیه می کنیم بخاطر ضعف ایمان است. شما بگویید: خدایا اگر خیر است چاقوی مرا تیز کن. گاهی تیز بودن چاقو به ضرر ماست. قرآن می فرماید: اگر وضع بعضی ها خوب بشود گردنکشی می کنند.
.....................................................................................................
مدتیست هر مطلبی از هر جایی به گوشم میرسه احساس میکنم کلا طرف داره اینارو به من میگه...
خدایا به من ایمانی بده که به عمل تو راضی باشم...
تسلیم بشم...
- ۰ نظر
- ۰۹ بهمن ۹۲ ، ۱۴:۱۴
